Langzaam ebt het geluid van het woord ‘Droommmmm’ uit de enveloppe weg. De wolk omringt Oude Sam en Josefien als in een cocon. Dan blaast de wolk op de vingers van zijn wolkenhand. Een suizend en fluitend geluid klinkt. De wolk blaast nog een keer.
Een andere wolk komt toegesneld en komt boven de wolkencocon tot stilstand. Opeens is er beweging aan de onderkant van de nieuwe wolk. Draden van water verschijnen. Met daaraan allemaal kleine spinnetjes. Hun lijf in de vorm van een hartje. Met 6 pootjes met handjes in de vorm van een hartje. Zulke schattig uitziende spinnen tref je zelden aan.
De hartenspinnetjes weven de draden van water. Ze worden steeds langer en langer. Ze gaan net zo lang door tot ze bij de wolkencocon met Oude Sam en Josefien zijn aangekomen. Een van de spinnetjes is wat groter en draagt een kroontje en heeft een scepter in haar hand. Ook die eindigt in een hart. Wie zou dat zijn?
‘Fijnnnnnn dat je er bent, Koningin Hartenspinnnnnnn’, zucht de Wolkencocon.
‘Fijn dat het gelukt is om deze twee te pakken te krijgen’, glundert Koningin Hartenspin, ‘dat heb je mooi gedaan, Wolkencocon’.
‘Jaaaaaaaa’, zucht de Wolkencocon, ‘we hebben lang moeten wachten maar nu hebben we zzzzzzze.’
‘Waarom heb je ons geroepen?’, vraagt Koningin Hartenspin.
‘Ze zijn te zwaarrrrrr voor mij om op te tillen en naar boven te brengennnnn’, zucht de wolkencocon.
‘Dat probleem kunnen wij wel oplossen’, zegt Koningin Hartenspin.
Ze maakt een gebaar naar de hartenspinnetjes. Die gaan meteen druk aan het werk en maken de draden van water vast aan de wolkencocon. Dan klimmen ze vliegensvlug weer naar boven.
‘Haal maar binnen’, roept Koningin Hartenspin en ze zwaait met haar kleine scepter naar boven. Een stroom van hartjes omringt de draden van water die langzaam korter worden. Zo wordt de Wolkencocon met daarin Oude Sam en Josefien naar boven getild. Net zolang tot de cocon helemaal in de wolk van de hartenspinnetjes is verdwenen.
‘Zo’, zegt Koningin Hartenspin, ‘dat is mooi gelukt. Laten we meteen verder reizen voordat we straks te laat zijn’.
Het volk van de hartenspinnetjes gaat meteen aan het werk. Er wordt een mast gehesen en een prachtig zeil gesponnen. Een zuchtje wind laat de wolk langzaam in beweging komen. Ze glijdt door de lucht. Met een bemanning van hartenspinnetjes. Met als gasten aan boord Oude Sam en Josefien, nog steeds bedekt door de Wolkencocon. Op weg naar haar bestemming.
Koningin Hartenspin zit ook nog steeds op de Wolkencocon. Ze zwaait met haar scepter en tikt eerst het voorhoofd van Oude Sam aan en dan die van Josefien. Een hartje verschijnt. Een hartje dat groeit. Het lijkt wel een ballon. Tot het zomaar opeens knapt en in 1000 spetters water uiteenvalt. Oude Sam en Josefien worden naar adem happend wakker. Het eerste wat ze zien zijn spinnen. Heel veel spinnen. Spinnen die allemaal heel serieus naar ze kijken. Alsof ze een lekker hapje zijn. Josefien slaakt een luide kreet en Oude Sam springt met gebalde vuisten voor haar.
‘Laat ons met rust’, roept hij. De spinnen zwijgen maar komen wel allemaal een stapje dichterbij..