“En jouw naam is Joan en je bent vrachtwagenchauffeur. Je toert door heel Europa, bij voorkeur met je arm uit het raam en lekker stevige muziek om op mee te zingen”.
Luid gelach klinkt. Niet in de laatste plaats van de zojuist tot Joan benoemde dame.
De zanggroep die net heeft opgetreden op Buitenkunst zit met elkaar aan tafel. Met mij als vreemde eend in de bijt.
We zijn in een voorstelrondje verzeild geraakt. Waarbij ik zeg hoe iemand heet, hoe oud ie is en wat deze persoon doet.
Zo zitten we aan tafel met Amy Winehouse die niet echt dood is. Ze woont en werkt incognito in Amsterdam waar ze een tangoschool heeft.
Jennifer, die 32 is en voor de klas staat. Betty, die grote mensen leert om stil te zitten als een kikker.
Jennifer blijkt echt voor de klas te staan. Betty ook en mijn vrachtwagenchauffeur ontpopt vervolgens ook tot bevlogen leerkracht.
Met verwondering kijk ik de tafel rond. Hoe mooi is het om te beseffen dat al deze mensen met zoveel liefde voor hun vak voor de klas staan. Je zal maar zo’n juf hebben.
Inmiddels heeft Joan een lied ingezet en scheuren we met z’n allen door de Brennerpas.
2020 © Ingrid Kroeze